mazi oldu mesut günler rüyaya döndü aranır oldu
soldu güllerim şahsım gerçeklerden de korkar oldu
kalbim bedenime isyan eden derbeder bir asi
bense yürüyorum hedefsizce yaşayan ölü gibi
isteksizlik fora gözlerim karamsar bakıyor heryere
biri görse der ne bu halin defol lan hergele
hayat bir okuldu gerçi ben okulu sevmem ki
öğretmenlerin herbiri sevmezdi beni
insanlıktan kaldım yine gözüktü ikmal yolu
bu değil miydi zaten gerçek ölüm yolun sonu
kağıt üzerinde çizilmiş kaderim önceden
bedenim sessiz kalır sinirlenir de inceden
neden bu suskunluk diye bie sorsam ben kendime
o zaman kavga çıkar bedenimde tek kelime
intihar desem gülen çok pesimistler muaftır
hayatını müdafaa eden de bence tuhaftır
günlerim geçiyor nasıl geçtiği pek belirsiz
bakıyorum insanlara birçoğu da hedefsiz.. :!:
